ΠΑΙΧΝΙΔΙ....

Αγαπητό ημερολόγιο, 

είμαι πωλήτρια τα τελευταία 13 χρόνια της ζωής μου. Αυτό και μόνο σαν αριθμός με κάνει έμπειρη σε θέματα πελατών. Και ιδιαίτερα δύστροπων πελατών .Σήμερα αποφάσισα να γράψω κάπου και με κάποιον τρόπο την δυσαρέσκεια μου για αυτήν μου την χρόνια επαφή . Για ποιόν λόγο σήμερα? Μάλλον γιατί τα 13 χρόνια έχουν αποβεί  βαριά και ασήκωτα...

Αγαπητέ πελάτη, όποιος και εάν είσαι εσύ, ναι ,ναι εσύ που είσαι εδώ και με διαβάζεις, με νοιάζει να σου γράψω τι πέρασα σήμερα , γιατί για τον έναν ή τον άλλον λόγο , πνίγομαι πλέον να τα ζω και να τα ξαναζώ σε επανάληψη.

Δεν ξέρω εάν σας έχουν καλλιεργήσει στο μυαλό σας πως σαν πελάτης έχετε πάντα δίκιο. Μπορείτε να απορρίψετε αυτή την γνώμη κατευθείαν από το μυαλό σας. Και σας αναφέρω τον ποιό σημαντικό λόγο από όλους. Μία επιχείρηση αποσκοπεί στο μέγιστο κέρδος. Σκέφτηκε να καλλιεργήσει την εντύπωση πως είναι εκεί για εσάς , σαν έναν προσωπικός σας υπηρέτης , που είναι πάντα χαμογελαστός και  πρόθυμος να σας φέρει ότι ζητήσετε στα πόδια σας. Αυτό είναι το τυράκι που ρίχνει η κάθε μεγάλη επιχείρηση στα χρόνια μας , για να σας προσελκύσει να διασχίσετε το κατώφλι της. Εσείς , ναι ,ναι εσείς , από αυτό το μπίρι , μπίρι έχετε αλλάξει τροπάρι στη συμπεριφορά σας και νομίζετε πως έχετε γνώμη και άποψη για τα πάντα και μάλιστα τη ΣΩΣΤΗ. 

WRONG!

Δεν ξέρετε τις περισσότερες φορές που σας πάνε τα τέσσερα. Πάραυτα θα ανοίξετε το στόμα σας και θα γίνετε ρεζίλι . Ναι, ναι ρεζίλι. 

Θέλω λοιπόν σε αυτό το σημείο να σας επιστήσω την προσοχή σε ορισμένα πράγματα που δεν τα ξέρετε. Όταν εισέρχεστε σε έναν χώρο εργασίας και η συμπεριφορά σας είναι κάκιστη , περίεργη, απαιτητική και πολλά άλλα, αμέσως πέφτει ' σύρμα' από τους συναδέλφους για τον εξυπνάκια και άξεστο πελάτη. Θα είστε σταμπαρισμένος και κάθε φορά θα εισπράττετε την ανάλογη απάντηση. 

Επίσης να ξέρετε πως το βρισίδι που σας ρίχνουν πίσω από την πλάτη σας , για την αξεστοσύνη που επιδεικνύεται είναι τετραπλάσιο από το μπόι σας. Απορώ ώρες, ώρες πώς στέκεστε όρθιοι και δεν έχετε φάει 'σούπα' με τη μια. 

Προσωπικά και το λέω μέσα από την αγανακτισμένη ψυχή μου , που εργάζεται τα τελευταία χρόνια σε τέτοιους άθλιους εργασιακούς χώρους, σας εύχομαι να περπατήσετε στα δικά μου παπούτσια όλοι εσείς που νομίζετε ότι είστε κάποιοι και διατάζετε, και απειλείτε και νομίζετε ότι τα ξέρετε όλα. Κρίμα που δεν ζήσατε και δεν έζησα τα χρόνια που μπαίνατε στο μπακάλικο και αγοράζατε με το λεπτό πελτέ , ζάχαρη, αλάτι κτλ κτλ κτλ και εάν δεν είχατε λεφτά χαμηλώνατε το κεφάλι και ζητάγατε με ντροπή βερεσέ. Τότε που δεν υπήρχε το χρήμα στον περισσότερο κόσμο για να νομίζει ότι είναι 'κάποιος'..... που ξέρει τα πάντα......